"Śpieszmy się kochać ludzi..." i totalna prywata ;)

"Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą

zostaną po nich buty i telefon głuchy

tylko co nieważne jak krowa się wlecze

najważniejsze tak prędkie że nagle się staje

potem cisza normalna więc całkiem nieznośna

jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy

kiedy myślimy o kimś zostaje bez niego

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna

zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście

przychodzi jednocześnie jak patos i humor

jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej

tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu

jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon

żeby widzieć naprawdę zamykają oczy

chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć

kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze

a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą

i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą

i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości

czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą"

Witam Was tym wyjątkowym wierszem ks. Jana Twardowskiego w wyjątkowym dniu 1.11 – Dniu Wszystkich Świętych.

Rozpoczęłam ten dzień pobieżnie przeglądając zdjęcia w starych albumach i na komputerze. Na fotografiach uwiecznione są ważne wydarzenia z mojego życia oraz bliskie mi osoby, które są wciąż na tym świecie oraz te, których już tu nie ma (przyjaciel z młodych lat i jego żona, którzy zmarli na mukowiscydozę, mój dziadek i tatuś, na USG dzieciątko, które straciłam w 3 miesiącu ciąży, babcia męża oraz jego wujek).

1.11 to dla mnie zawsze dzień nostalgii, zadumy, nad tym co minęło i nad tym co jeszcze przede mną. 

 

Pragnę podziękować dziś osobom, które pojawiły się w moim życiu. Tym mi bardzo bliskim (rodzinie, grupce przyjaciół), jak i tym, którzy swą obecnością trochę w nim nabałaganiły. ;) Negatywne doświadczenia też czegoś nas uczą. Pokazują nam, jakimi ludźmi jesteśmy. Pokazują, iż potrafimy sobie poradzić w życiu. Uczą pokory i dzięki nim cieszymy się z radosnych, dobrych wydarzeń, które nas spotykają. Dziękuję tym, którzy są lub kiedyś byli obok, którzy pojawili się w moim życiu choćby na chwilę. Dzięki Wam wszystkim jestem tym kim jestem, tu gdzie jestem. Dziękuję osobom, które to czytają i zaglądają na mój blog, także tym, których nie znam. Jestem tu dla siebie (jak wiadomo ;) ) i dla Was właśnie. :)

Myślę, że dziś w ciągu dnia znowu usiądę przy starych albumach oraz przy komputerze, aby pooglądać fotografie. Powspominam (kto wie, może wraz z bliskimi, jeśli będą mieli ochotę) dawne czasy, dzieciństwo i młode lata. :) A później przejdę do tych obecnych (też młodych ;) ). Z uśmiechem, a może łzą w oku, powspominam bliskich, których z różnych przyczyn (nie tylko z powodu śmierci) nie ma już ze mną i ponownie w myślach im podziękuję. Przypomnę sobie, co udało mi się w życiu osiągnąć i przeżyć i podziękuję bliskim, którzy są tu ze mną, albowiem nie zawsze jest to dla nich łatwe. ;) Powybieram z albumu zdjęcia, które nastrajają mnie pozytywnie, powkładam je w ramki lub zrobię kolaż – bym mogła na nie codziennie patrzeć i cieszyć się nimi. :)

Później zrobię listę osób z którymi czas się skontaktować, bo mimo, że "siedzę obecnie w domu" na urlopie macierzyńskim – w biegu życia zapominam o bliskich, ważnych dla mnie osobach. Zapominam o tym, aby zadzwonić, napisać i nieraz nie kontaktuję się z nimi długi czas. Zadzwonię do babci, przyjaciółki z rodzinnych stron (teraz mieszkam baaardzo daleko i kontakt osłabł), koleżanki z którą miałam cudowny kontakt, ale urwał się on (przeprowadziła się, ale napiszę na adres jej mamy, może uda się odnowić znajomość). 

Zamierzam dziś cieszyć się kontaktem z najbliższymi, chwytać chwilę. Razem z rodzinką odwiedzimy groby bliskich, może pogram z córą w karty lub jakąś planszówkę, będę śmiała się z postępów naszego półrocznego maleństwa (obecnie męczy ją ząbkowanie i wbija dziąsła we wszystko w co się da, próbuje siadać i irytuje się, gdy jej się to nie udaje;) ). Może uda się w końcu obejrzeć z mężem jakiś film. Może namówię go na wspólne oglądanie "W pogoni za szczęściem". Na faktach – polecam wszystkim. Widziałam fragmenty i ze 100-procentową pewnością stwierdzam, że jest to wart obejrzenia film. A może pogapię się na niego (na męża znaczy ;) ) jak "szczerbaty na suchary". ;D Dzisiaj bez pośpiechu i codziennego zniecierpliwienia, spokojnie – cieszyć będę się każdą chwilą. My, współcześni, tak rzadko to robimy. Może uda mi się troszkę pogadać z siostrą – to co że gadam z nią przez telefon kilka razy w tygodniu. ;P Dowiem się, jak im minęło Wszystkich Świętych. Jednak dzieli nas 600 km i baaardzo rzadko spędzam 1.11 w rodzinnym domu. Ostatnio z 10 lat temu chyba.

Tak w sumie to chciałam Wam powiedzieć, żebyście dziś (jeśli czytacie ten post innego dnia, niż 1.11 to o to dziś właśnie chodzi :) ) wyjęli z szaf zastawy stołowe trzymane na specjalne okazje, założyli odświętne ubrania, popryskali się swoimi najpiękniejszymi i najdroższymi perfumami. Cieszyli się wszystkim co w czeluściach szafy czeka na specjalny czas – bo ten czas jest teraz. Nie odkładajcie wspólnego spaceru, zabawy z bliskimi, kolacji przy świecach na... weekend, wakacje, urodziny, rocznicę. Zrealizujcie swoje przyszłościowe plany w najbliższych dniach (jeśli tylko możecie je teraz zrealizować). Zapiszcie się na kurs językowy, haftu, czy jakikolwiek inny, który macie w planach. Zróbcie to, co wciąż odkładacie teraz – bo teraz jest właściwy czas. Jeśli będziemy chowali rzeczy i odkładali swoje plany na "specjalne okazje", na bliżej nieokreśloną przyszłość – ona może nigdy nie nadejść. Wydaje nam się, że mamy przed sobą mnóstwo czasu. To nieprawda. Za to tu i teraz na pewno jest odpowiedni czas by cieszyć się tym, co w darze od Boga otrzymaliśmy. :)

I niech w tym wszystkim towarzyszy Wam (nam) dziecięca radość, spontaniczność i pogoda ducha. 

Przy okazji całuski dla bohaterek zdjęć oraz takiej jednej nastolatki co się aparatu boi. ;)

A Wy jak spędzacie Wszystkich Świętych? Skomentujecie post? A może napiszecie coś od siebie? Będę szczęśliwa jeśli zostawicie znak po sobie w moim życiu. :) Z góry dzięki. :*)